Zbiory

SZTUKA, TOŻSAMOŚĆ I MIGRACJA 

Wiek XX zapisał się wieloma migracjami do Wielkiej Brytanii. Na przełomie wieków wschodnioeuropejscy Żydzi znajdowali tu schronienie przed rosyjskimi pogromami. W latach 30. i 40. XX wieku Żydzi środkowoeuropejscy uciekali przed tyranią nazistów przed i w czasie II wojny światowej. Brytyjska ustawa o obywatelstwie z 1948 roku dała obywatelom kolonii brytyjskich status i prawo do osiedlania się w Wielkiej Brytanii, zachęcając do masowej migracji ludzi z Karaibów do Wielkiej Brytanii w latach 1948-1970, których nazwano Pokoleniem Windrush. Po wypędzeniu wszystkich 50 000 Hindusów Gujarati z Ugandy pod rządami dyktatora Idi Amina w latach 1965-1972, wielu ugandyjskich Azjatów przybyło do Wielkiej Brytanii. Podobnie, po uzyskaniu przez Indie i Pakistan niepodległości od Wielkiej Brytanii w 1947 roku, do Wielkiej Brytanii napływali emigranci, jak również uchodźcy z Węgier po klęsce rewolucji węgierskiej w 1956 roku. Od czasu rozszerzenia UE w 2004 r. Wielka Brytania przyjęła imigrantów z Europy Środkowej i Wschodniej, Malty i Cypru.

Dziś określenie "emigrant" może mieć inne znaczenie. Tak wielu z nas wybiera życie w innych krajach dla przyjemności, pracy i nauki, ale pozostaje to samo wyzwanie związane z integracją i osiedleniem się w obcym kraju.

To właśnie badanie sztuki, migracji i tożsamości leży u podstaw pracy Ben Uri. Tak jak przez ponad sto lat, a od 2001 roku niezależnie od narodowości i religii, kontynuujemy badanie artystycznych przemian dzisiejszych artystów.

Twórczość i wpływ artystów-imigrantów są dziś równie ważne jak sto lat temu, kiedy żydowscy emigranci, w tym Whitechapel Boys i często pomijane Whitechapel Girls, odcisnęły swoje piętno na brytyjskim modernizmie. Pierwszym domem dla tak wielu imigrantów było wówczas Whitechapel i East End Londynu, gdzie w 1915 roku założono stronę Ben Uri . Od tego czasu niewiele się zmieniło, gdyż tak wiele nowych społeczności znalazło dom, choć ciasny i zubożały, w tych samych rejonach.

To dwudziestoletnie skupienie jest genezą jednostki badawczej Ben Uri zajmującej się badaniem i rejestrowaniem wkładu Żydów i imigrantów w brytyjską kulturę wizualną od 1900 roku.

Ben Uri Od czasu ponownego otwarcia w 2002 roku aktywnie, i na szczęście bezskutecznie, poszukiwano nowego, centralnie położonego budynku o odpowiedniej wielkości. Znalezienie niedrogiego obiektu w odpowiedniej lokalizacji okazało się niemożliwym zadaniem, ponieważ Powiernicy byli dotkliwie świadomi, że nabycie obiektu w złej lokalizacji było fatalne. W latach 2016-2017 negocjowaliśmy partnerstwo kolekcjonerskie, wystawiennicze i akademickie z synergicznym uniwersytetem, aby zmaksymalizować i wzmocnić atuty muzeum Ben Uri , ale ostatecznie nie miało to być. Zarząd podjął dalszą obszerną analizę opcji i opublikował nasz 2019 Sustainability and Public Benefit Strategic Plan w październiku 2018 r., Który dotyczył przyszłości na wiele dekad naprzód, a nie standardowego planu 10-letniego, który jest normą. 

Kluczowe dla wielu oświeconych zmian w tradycyjnych, długoletnich praktykach muzealnych zawartych w strategii jest zobowiązanie do zajęcia się wyzwaniami jutra dzisiaj, a nie dzisiejszymi wyzwaniami jutro.