Zbiory

SZTUKA, TOŻSAMOŚĆ I MIGRACJA 

Wiek XX zapisał się wieloma migracjami do Wielkiej Brytanii. Na przełomie wieków wschodnioeuropejscy Żydzi znajdowali tu schronienie przed rosyjskimi pogromami. W latach 30. i 40. XX wieku Żydzi środkowoeuropejscy uciekali przed tyranią nazistów przed i w czasie II wojny światowej. Brytyjska ustawa o obywatelstwie z 1948 roku dała obywatelom kolonii brytyjskich status i prawo do osiedlania się w Wielkiej Brytanii, zachęcając do masowej migracji ludzi z Karaibów do Wielkiej Brytanii w latach 1948-1970, których nazwano Pokoleniem Windrush. Po wypędzeniu wszystkich 50 000 Hindusów Gujarati z Ugandy pod rządami dyktatora Idi Amina w latach 1965-1972, wielu ugandyjskich Azjatów przybyło do Wielkiej Brytanii. Podobnie, po uzyskaniu przez Indie i Pakistan niepodległości od Wielkiej Brytanii w 1947 roku, do Wielkiej Brytanii napływali emigranci, jak również uchodźcy z Węgier po klęsce rewolucji węgierskiej w 1956 roku. Od czasu rozszerzenia UE w 2004 r. Wielka Brytania przyjęła imigrantów z Europy Środkowej i Wschodniej, Malty i Cypru.

Dziś określenie "emigrant" może mieć inne znaczenie. Tak wielu z nas wybiera życie w innych krajach dla przyjemności, pracy i nauki, ale pozostaje to samo wyzwanie związane z integracją i osiedleniem się w obcym kraju.

To właśnie badanie sztuki, migracji i tożsamości leży u podstaw pracy Ben Uri. Tak jak przez ponad sto lat, a od 2001 roku niezależnie od narodowości i religii, kontynuujemy badanie artystycznych przemian dzisiejszych artystów.

Twórczość i wpływ artystów-imigrantów są dziś równie ważne jak sto lat temu, kiedy żydowscy emigranci, w tym Whitechapel Boys i często pomijane Whitechapel Girls, odcisnęły swoje piętno na brytyjskim modernizmie. Pierwszym domem dla tak wielu imigrantów było wówczas Whitechapel i East End Londynu, gdzie w 1915 roku założono stronę Ben Uri . Od tego czasu niewiele się zmieniło, gdyż tak wiele nowych społeczności znalazło dom, choć ciasny i zubożały, w tych samych rejonach.

This twenty year focus is the genesis of the Ben Uri Research Unit for the study and recording of the Jewish, refugee and immigrant contribution to British visual culture since 1900.

Ben Uri Od czasu ponownego otwarcia w 2002 roku aktywnie, i na szczęście bezskutecznie, poszukiwano nowego, centralnie położonego budynku o odpowiedniej wielkości. Znalezienie niedrogiego obiektu w odpowiedniej lokalizacji okazało się niemożliwym zadaniem, ponieważ Powiernicy byli dotkliwie świadomi, że nabycie obiektu w złej lokalizacji było fatalne. W latach 2016-2017 negocjowaliśmy partnerstwo kolekcjonerskie, wystawiennicze i akademickie z synergicznym uniwersytetem, aby zmaksymalizować i wzmocnić atuty muzeum Ben Uri , ale ostatecznie nie miało to być. Zarząd podjął dalszą obszerną analizę opcji i opublikował nasz 2019 Sustainability and Public Benefit Strategic Plan w październiku 2018 r., Który dotyczył przyszłości na wiele dekad naprzód, a nie standardowego planu 10-letniego, który jest normą. 

Kluczowe dla wielu oświeconych zmian w tradycyjnych, długoletnich praktykach muzealnych zawartych w strategii jest zobowiązanie do zajęcia się wyzwaniami jutra dzisiaj, a nie dzisiejszymi wyzwaniami jutro.