Paul Hamann Urodzony w Hamburgu, Niemcy | Zmarł w Londynie, AngliaRzeźbiarz Paul Hamann kształcił się w hamburskiej Landeskunstschule, potem krótko w Paryżu pod kierunkiem Rodina, a następnie służył w armii niemieckiej podczas I wojny światowej. Po jej zakończeniu uczył w Hamburgu, poznał malarkę Hilde Guttmann (1898-1987), tworzył rzeźby w drewnie i rzeźby, specjalizując się w aktach kobiecych, był współzałożycielem hamburskiej secesji i przewodniczącym Kunstlerfest. Para mieszkała w koloniach artystycznych w Worpswede i Berlinie, a następnie w 1933 r. przeniosła się do Paryża, gdzie nowy, bezbolesny proces tworzenia masek na życie przyniósł Hamannowi międzynarodową klientelę złożoną z gwiazd, takich jak Bertolt Brecht, Cocteau, Gide, Man Ray i Harold Nicolson, który pomógł im przedostać się do Anglii w 1936 r. (Hilde była Żydówką, Paul "częściowo Żydem"). Byli członkami założycielami Wolnej Niemieckiej Ligi Kultury; Hamann współprzewodniczył jej sekcji sztuk pięknych i brał udział w wystawach New Burlington Galleries Twentieth Century German Art (1938) i Wertheim Galeries (1939). W latach 1940-41 był internowany w Hutchinson Camp na wyspie Man (z krótkim przejściem przez obóz Warth Mill), m.in. u boku Freda Uhlmana i Ericha Kahna, podpisał słynny list do New Statesman, siedział u Kurta Schwittersa, uczył modelarstwa, wyrzeźbił słynną Nagą damę-golfistkę i głowę pianisty Mariana Rawicza (w glinie), brał udział w pierwszej i drugiej Wystawie Sztuki oraz współtworzył czasopismo The Camp. Po wojnie pozostał ważną postacią w sieci emigracyjnej, wystawiając z AIA (Artists Aid Jewry, 1943; For Liberty, 1943), prowadząc wraz z Hilde szkołę artystyczną w St. John's Wood - do której uczęszczali byli internowani, w tym Hugo Dachinger, który szkicował klasę, i z której zachował się plik jego rysunków - oraz był członkiem Hampstead Arts Council. 1891-1973